Geschreven door Tommy Wieringa
Fransje Hermans, 3 vwo, is zwaar gehandicapt geraakt door een ernstig ongeluk, hij kan niet meer lopen en praten. Zijn wereld op de middelbare school en daarbuiten verandert totaal door twee nieuwkomers in het rivierdorp Lomark: de lefgozer, bommenlegger, vliegtuigbouwer en gangmaker Joe Speedboot en de beeldschone Picolien Jane uit Zuid-Afrika. Samen met Engel Eleveld en Christof Maandag vormen zij een hechte vriendengroep, waarin Fransje wel altijd de buitenstaander en observator blijft. Joe wordt zijn grote idool, PJ zijn grote droom. In het eerste deel, 'Penseel', is Fransje het sterkst de observerende buitenstaander. Zijn moeder koestert en verzorgt hem, zijn vader weet nauwelijks vorm te geven aan zijn verhouding met deze gehandicapte zoon. Met zijn broers Dirk en Sam heeft Fransje al helemaal geen bevredigende verstandhouding. In het tweede deel, 'Zwaard', weet Joe hem uit zijn lethargie te halen door hem op te leiden tot Frans de Arm, de armworstelaar die in België en Duitsland grote prijzen in de wacht weet te slepen. Zijn ontmoeting met de onbetwiste nummer één op dit gebied wordt hem fataal: Fransje breekt zijn arm. Engel sterft op vreemde wijze in Parijs, PJ verraadt Joe en trouwt met Christof, die ze vervolgens bedriegt door geregeld met Fransje naar bed te gaan.
Samenvatting: http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/j/joe-speedboot/
Mijn mening:
Ik vond het boek in het begin een kleine tegenvaller, maar nadat ik hem helemaal uit had gelezen vond ik het een pracht van het boek en was ik die kleine tegenslag in het begin alweer bijna vergeten. Ik had hoge verwachtingen van het boek en had er enorm veel zin in om het te gaan lezen. Eenmaal in het boek begonnen kwam ik maar niet door het eerste gedeelte van het boek heen genaamd 'penseel'. Er zat naar mijn idee weinig spanning in het verhaal en er kwamen geen vragen in me op tijdens het lezen van het boek, het boek pakte me op ene of andere manier niet. Eenmaal toen ik bij het tweede gedeelte van het boek was beland, begon het boek steeds spannender te worden en wilde ik alsmaar verder lezen. Er kwamen leukere scenes in het boek voor die me meer aanspraken. Het tweede deel van het boek heb ik met veel meer plezier gelezen dan het eerste deel. In het gehele boek zaten leuke beeldspraken in van de schrijver die je soms goed aan het denken zette. Ik vind de schrijfstijl van de schrijver erg leuk, het verhaal is erg sierlijk. Het onderwerp van het boek sprak me ook erg aan, het is interssant om in de ogen van een gehandicapt persoon te 'kijken' hoe die het leven voor zich ziet. Het is lastig om voor te stellen hoe zo'n persoon moet leven en ik vind het knap hoe de schrijver het zo goed heeft weten voor te stellen door dit boek.
Ook al was dit boek in het begin ene kleine tegenslag, ik ben blij dat ik dit boek heb gelezen en zal dit bijzondere boek niet snel vergeten. Vergeleken met de andere boeken die ik heb gelezen komt hij redelijk hoog in mijn lijst te staan. Het is niet het beste boek dat ik gelezen heb
, maar hij staat bij mij op dit moment op plaats drie. Mijn top drie is nu:
1. Het diner ~ Herman Koch
2. Magnus ~ Arjen Lubach
3. Joe speedboot~ Tommy Wieringa
De opdracht:
Joe speedboot: een meteoriet die het dorp binnen dondert.
Een pracht van een boek dat Wieringa weer heeft geschreven. Een onderwerp waar niet veel over geschreven wordt, maar hij heeft het voortreffelijk gedaan, een boek geschreven vanuit het oogpunt van de gehandicapte Fransje. Hij is, op zijn rechterarm na, helemaal verlamd en kan niet meer praten. Dit onderwerp is geschreven met veel grappige en sarcastische opmerkingen, je moet bij het lezen van dit boek zelfs soms hardop lachen. 'Er loopt een guts kwijl uit mijn mond als ik naar hem opkijk. Liters heb ik van dat spul. Ik kan er goudvissen in houden.'
Fransje kan niet veel meer na een ernstig ongeluk, maar één paar dingen kan hij beter dan de gemiddelde mens, Fransje is namelijk een uitstekende observant en beschrijft daarom alle dingen die hij ziet tot in de puntjes zoals: 'De bomen op de begraafplaats trommelden met houten vingers op de achterkant van mijn huis.' De afstandelijkheid die het observeren van Fransje met zich meebrengt levert een prachtige schrijfstijl op, simpel maar erg sierlijk.
Een minpuntje van dit boek was dat je er even in moest komen en de personen 'even moest leren kennen'. Maar als je in het verhaal zit wil je het boek gewoon niet meer wegleggen en in één ruk uitlezen. Wieringa schrijft op fantastische wijze en er zitten in dit boek genoeg zinnen die je even aan het denken zet of andere prachtige beeldspraken zoals: ‘nieuwsfeiten lijken net zo veel op elkaar als Chinezen.’
Joe is Lomark als een meteoriet binnen komen 'donderen' toen Fransje in coma lag, zoals Joe het dorp is binnengekomen, zo is dit boek bij mij binnengekomen. Ik zal dit boek niet snel vergeten!
Kortom: dit is een spraakmakend boek met een niet sprekende verteller!
